Նիկոլ Փաշինյանը «խաղաղության խաչմերուկի» մասին խոսում է ճիշտ այնպես, ինչպես 2020-ի պատերազմից առաջ Ալիևի հետ խոսում էր «մինի, մեգա հեղափոխություններից», որոնք, իբր, լուծելու էին Արցախի խնդիրը (այդ փուլում Փաշինյան Նիկոլի համար «Արցախը Հայաստան էր, և վե՛րջ»)...

2018 թվականի « комсомол, спортсмен, наконец-просто красавец» թավշիստ Ն Փ-ից մնացել են միայն Ս Ս-ի նվիրած և իր հագով այդպես էլ 6-8 размер մեծ մնացած «կաստում-շալվարն» ու...ախուրյանցի Անոն:

Մեր համագյուղացի Վրեժ Կոստանդյանը հասցրեց միայն քսանն ապրել իրար հաջորդող այնքա՜ն գեղեցիկ ու զմխրուխտ գարուններից:

Գնում եմ Եռաբլուր... Նստում եմ տաքսի մեքենայի կաշվե սրահում ու ձեռքիս վարդերը դնում կողքիս....

Երեկ Եռաբլուրում շատ տարօրինակ բացահայտման ներկա եղա:

Հայաստանը զարգացման ճիշտ ուղով է գնում. այդպես է կարծում վերջին սոցիոլոգիական հարցումների տվյալներով հարցված մեր հայրենակիցների շուրջ 26 տոկոսը։

Շնորհակալ եմ միջազգային հարաբերությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Armen Baibourtian -ին հրավերի համար։ Նրա զեկույցի նյութն Արցախն էր։ Այն գրավիչ էր, ուսուցողական, խորքային։ Առաջնորդարանի «Արմեն -Համբար» դահլիճում ներկա էին հոգևոր, քաղաքական այրեր, տիկնայք, ավանդական հասարակական միությունների ղեկավարներ, մտավորականներ, արվեստագետներ։ Դոկտոր Արմեն Բայբուրդյանը իր ելույթը սկսեց հիշատակելով François de Callières -ին, նրա աշխատությունները համարելով դիվանագիտության «Աստվածաշունչ» կամ դիվանագիտական պրակտիկա։ Ի հակադրություն Niccolò Machiavelli, առաջինը պնդում է, որ բանակցություններում խաբեությամբ, ստով նպատակին հասած հաջողությունը խախուտ է, կարճաաաժամկետ է, ուղղամիտ, շիտակ ձևով նպատակին հասած հաջողությունը ավելի դժվար է, բայց ավելի կայուն:

Մեր մոտալուտ ու հնարավոր հեռավոր ապագայի մասին լրջորեն մտածելիս շատ արագ գալիս ես այն եզրակացության, որ մեր ապագան աշխարհի գլոբալ ապագայի ածանցյալն է, և այս հարցին կարելի է մոտենալ միայն այս տեսանկյունից։

Ցավում եմ, որ «մունաթ» եկող պարոն Շարմազանովն ասում է, որ եթե ընդդիմադիր քաղաքացին քննադադում է նիկոլին և «նախկիներին», ապա նա նիկոլականից վատն է։

Հայաստանի իշխանությունը աշխատում է Բաքվից ու Անկարայից իջած հրահանգներով: Դրանով է պայմանավորված , որ Նիկոլ Փաշինյանն ու իր «քայլող ուսապարկերը» հրաժարվել են Արցախից, Արարատ սուրբ լեռից, խաչքարերից, ՀՀ սահմանադրությունից, փորձում են կասկածի տակ դնել 1915թվականի ցեղասանության զոհերի թիվը։ Հիմա էլ հրաժարվեցին «Հայոց պատմություն» առարկայից, այն դարձրին «Հայաստանի պատմություն»։ 1045թվականից, Բագրատունիների թագավորության անկումից հետո մինչև 1918թվականը ( չհաշված Հայաստանի տարածքում չգտնվող Կիլիկայի թագավшրությունը), պետականություն չենք ունեցել, ուրեմն այդ դարերի պատմությունը աշակերտներին չե՞ն սովորեցնելու։